Kinderen willen plezier aan sport beleven en als ouder speel je daar een belangrijke rol in. Vaders en moeders hebben veel invloed. Hoe goed de commentaren aan de zijlijn ook bedoeld mogen zijn, kinderen zitten niet te wachten op schreeuwende, pushende ouders. En al helemaal niet op ouders die op een negatieve manier en luidruchtig commentaar leveren.

‍Hoe moet het wel? De spelregels voor positief gedrag aan de zijlijn.

Plezier gaat voor presteren!

‍In plaats van ‘Heb je gewonnen?’ en ‘Heb je gescoord?’ kun je ook vragen: ‘Was het leuk?’ en ‘Hoe ging het?’ Zo haal je de nadruk van het presteren af en leer je kinderen dat plezier voorop staat. Vanuit plezier voor een sport gaat een kind presteren naar kunnen.

‍Moedig aan, maar coach niet mee.

‍Aanwijzingen geven is verwarrend en afleidend. Hoe goed bedoeld ook, als ouder je kind vanaf de kant coachen en vertellen wat hij moet doen is geen goed idee. De coach maakt de afspraken met het team en die kunnen anders zijn dan dat wat jij roept. Daarnaast kan het je kind uit zijn/haar spel halen of zorgen voor minder zelfvertrouwen. Zeker als dat wat je roept negatief is…..

‍Moedig alle kinderen aan, niet alleen die van jezelf.

‍Niet alle ouders zijn erbij of kunnen erbij zijn. Als iedereen die er staat het hele team aanmoedigt, is dat wel zo leuk voor allemaal.

‍Geef zelf het goede voorbeeld.

‍Houd je mond tegen de scheidsrechter. Soms moeilijk, maar echt een must: bemoei je niet met de arbitrage. Soms zit het mee en soms tegen. Dat hoort bij de sport en wij zijn er om onze kinderen te laten zien en zo te leren dat een scheidsrechter zijn best doet en dat we daar met respect mee om moeten gaan.

‍Laat je kind zijn of haar sport zelf beleven.

‍Wil je dolgraag dat de sporttalenten van je kind tot uiting komen? Allemaal heel logisch en prima zolang je die wensen en ambities voor jezelf houdt. Laat je kind zelf aangeven en de leiding nemen in hoe het wil sporten. Dan beleeft het echt plezier aan zijn/haar sport!